Grundvöllurinn
fyrir hverja þjóð til þess að halda saman og eflast og dafna hamingjusamlega er
að eiga eitthvað sameiginlegt, eitthvað sem dugar bæði í sókn og vörn. Það er
auðvelt að telja upp helstu atriðin í þessum efnum sem við Íslendingar eigum
sameiginleg. Við eigum sjálfstæði Íslands, við eigum íslenska tungu, Háskóla
Íslands og skólakerfið í öllum sínum myndum, heilbrigðisþjónustuna með
Landspítalann sem móðurskip. Við eigum kirkjuna, Ríkisútvarpið, Sinfóníuhljómsveit
Íslands, Þjóðleikhúsið og svo margt sem á að skapa farveg fyrir sanngirni og
framsækna hugsun, verkmenntun og verkvit og listræn tilþrif okkar sameiginlega
þjóðfélags.
Nú hallar á Ríkisútvarpið sem er sú
sameiginlega stofnun okkar sem er í nánustu sambandi við landsmenn almennt dags
daglega. Það fer ekkert á milli mála að landsmönnum finnst þeir eiga
Ríkisútvarpið og í ljósi þess er skylt að verja stöðu þess svo mannsæmandi sé
með metnaði. Dagskrárgerð Ríkisútvarpsins er mögnuð og menningarleg og þolir
ríflega samanburð við helstu sambærilegu útvarpsstöðvar í heiminum þótt
gagnrýni og skiptar skoðanir hlustenda séu jafnan fylgifiskur. Þannig er
Ríkisútvarpið daglegur gerandi í atvinnulífi okkar, menningu og þjóðlífi
almennt, eitt af ankerum sem sjálfstæð lítil þjóð má ekki án vera og í rauninni
miklu mikilvægari hlekkur en við gerum okkur almennt grein fyrir. Það sem
sameinar okkur á breiðum grunni og límir okkur saman sem þjóð verður að
styrkja. Annars verðum við eins og rekald fyrir veðri og vindum.
Magnús Geir Þórðarson útvarpsstjóri hefur
sagt að afnotagjöld af útvarpinu í heilu lagi ættu að duga til að halda sjó og
snúa vörn í sókn.
Þess vegna er ástæða til þess að hvetja
menntamálaráðherra, fjármálaráðherra og ríkisstjórnina alla til þess að láta
afnotagjöldin renna óskipt til Ríkisútvarpsins og tryggja það jafnframt að
uppsafnaður fjármálavandi útvarpsins verði spúlaður burt. Það verður að vera
eðlileg vinnuaðstaða á dekkinu. Þetta skiptir miklu máli í endalausri baráttu
fyrir sjálfstæði Íslands. Vandi Ríkisútvarpsins í dag, „ eignar landsmanna“, er
bráðavandi og þá duga engin vettlingatök frekar en fyrri daginn í okkar landi.
Höfundur er fyrrverandi alþingismaður.
